ಮೌನದಲ್ಲಷ್ಟು ಮಾತು….

ಇವತ್ತು ಬಾಲ್ಕನಿ ತಣ್ಣಗಿದೆ…
ಹೋಗಿ ಒಂದಷ್ಟು ಕನಸು ಹೆಕ್ಕಿಕೊಂಡು ಬರೋಣ ಎಂದರೆ ಮೈ ಕೊರೆವ ಚಳಿ, ಆಗಾಗ ಮಳೆಹನಿ.
ಜೊತೆಗೊಂದಷ್ಟು ಮೌನ. ..

ಮೊದಲೆಲ್ಲ ಕಂಡರಾಗದು ಎಂಬಂತಿದ್ದ, ಹತ್ತಿರ ಬಂದರೆ ಮಾರುದೂರ ಓಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮೌನ ಈಗೀಗ ಇಷ್ಟವಾಗತೊಡಗಿದೆ. ಹಗಲುಗನಸಿನ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಷ್ಟೇ ಜೊತೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದುದು ಈಗ ಅನಿವಾರ್ಯವೆಂಬಂತೆ ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಕರೆದಾಗಲೆಲ್ಲ ಜೀ ಹಜೂರ್ ಎಂದು ಓಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಮಾತಿಗೆ ಈ ಒಡತಿ ಬೇಸರವಾಗಿರಬೇಕು!

ಮೌನವನ್ನು ವಿಪರೀತ ಇಷ್ಟಪಡುವ ಗೆಳೆಯನೊಬ್ಬನಿದ್ದ. ಮಾತು ಹಿಂಸೆ ಕಣೆ ಎಂದು ಆತ ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದರೆ ಮೌನ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹಿಂಸೆ ಕಣೋ ಅಂತ ನಾನು ವಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮಾತೇ ಗೆದ್ದರೂ ನಂತರ ನನಗೆ ಜೊತೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದುದು ಮತ್ತದೇ ಮೌನ ಮತ್ತು ಏಕಾಂತ. ಅವನ ಮೌನ ಇಂದಿಗೂ ಸೋತಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ನಾನೇ ಅವನ ದಾರಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದೇನೆ! ಇದು ಆತನಿಗೆ ತಿಳಿದರೆ ಕೊನೆಗೂ ಬುದ್ದಿ ಬಂತಲ್ಲ ಅಂತ ಖುಷಿಪಟ್ಟಾನು !

ಮೌನವಾಗುವುದೂ ಕೂಡ ಅದೆಷ್ಟು ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ. ಮನದ ಮಾತುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಕೂಡಿಟ್ಟು, ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿ ಮೌನದ ಪರದೆ ಹಾಕಿಬಿಡುವುದು.. ರೆಕ್ಕೆ ಬೀಸಿ ಹಾರಾಡುವ ಪುಟ್ಟ ಹಕ್ಕಿಯೊಂದನ್ನು ತಂದು ಗೂಡೊಳಗೆ ಹಾಕಿ ಸಂತಸಪಡುವಂತೆ. ಇಲ್ಲಿಯೇ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡಿರಿ ಮಾತುಗಳೇ, ಹೊರಗೆ ಹಾರಾಡಿದರೆ ರೆಕ್ಕೆ ಕಳಚಿಬಿದ್ದೀತು ಎಂಬಂತೆ….

ಮೊದಲೇ ಮಳೆಯ ಊರು. ಕರೆಂಟಿಲ್ಲದ ರಾತ್ರಿಗಳು. ಜಡಿಮಳೆ. ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೀರಿದ ಮನದೊಳಗಿನ ಮೌನ. ನನ್ನ ಅದೆಷ್ಟು ರಾತ್ರಿಗಳ ನಿದ್ದೆ ಮಳೆಯೊಳಗೆ ಕರಗಿ ಹೋಗಿದ್ದಿದೆ.
ಶಾಲೆ ತಪ್ಪಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪ ಬೈದ ಎಂದು ಮಾತು ಬಿಟ್ಟು ಕುಳಿತು ನಂತರ ಎರಡು ದಿನ ಮಾತನಾಡಲೂ ಆಗದೆ, ಸುಮ್ಮನಿರಲೂ ಆಗದೆ ಚಡಪಡಿಸಿದ್ದಿದೆ.. …
ಯಾವಾಗಲೂ ನಾನೇ ಮಾತಾಡಬೇಕು, ನೀ ಮಾತೇ ಆಡುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ನನ್ನ ಹುಡುಗನೊಂದಿಗಿನ ತಕರಾರು ಮುಗಿಯದ ಕಥೆ….

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಆದರೂ ಮೌನಕ್ಕೂ ಹಠ. ನಾನಿಲ್ಲದೆ ನೀ ಹೇಗೆ ಬರೆಯುತ್ತೀಯ ನೋಡೋಣ ಅಂತ ಅದೂ ಕಿಚಾಯಿಸುತ್ತದೆ! ಬ್ಲಾಗ್ ಮಾಡಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತುಬಿಟ್ಟರೆ ಆಗಲಿಲ್ಲ, ಬರೆಯೋದು ಯಾರು ಅಂತ ಗೆಳತಿ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಾನೆ ಗದರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಬರೆಯಬೇಕೆಂದರೆ ಸುಮ್ಮನಿರಬೇಕು ಕಣೆ, ಬರೆಯೋದಕ್ಕಿಂತ ಅದೇ ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸ ಅಂತ ನಾನೂ ಗೊಳೋ ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದೆ! ಕಡೆಗೂ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತು ಒಂದಷ್ಟು ಗೀಚುವ ಕೆಲಸ ಶುರುವಾಗಿದೆ! ಮೌನ ನಗುತ್ತಿದೆ….

ಇವೆಲ್ಲವೂ ಕೂಡ ಮೌನದಳಗಿನ ಮಾತೇನೋ…
ಬಾಲ್ಕನಿಯ ಅಂಚಿಗೆ ನಿಂತು ಕನಸು ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಮೌನ ಜೊತೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ನಾನು ನನ್ನೊಳಗೊಮ್ಮೆ ಇಣುಕಿ ಬರುತ್ತೇನೆ. ಮಾತು ದೂರ ನಿಂತು ನೋಡುತ್ತದೆ. ಮೌನವಾದಷ್ಟೂ ನಾನು ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಮಾತು ನನ್ನ ಹಗುರಾಗಿಸುತ್ತದೆ…..